System przerywanego czasu pracy

Istotą tego systemu jest występowanie w ciągu dnia dwóch okresów, w ciągu których pracownik świadczy pracę i pozostaje w dyspozycji pracodawcy. Przerwa w pracy, podczas której osoba zatrudniona swobodnie dysponuje swoim czasem nie może być dłuższa jak 5 godzin. Przerwa ta nie jest wliczana do czasu pracy natomiast przysługuje za nią wynagrodzenie wynoszące połowę wynagrodzenia należnego za czas przestoju .
System ten stanowi wyjątek od zasady, która mówi, iż nie można po raz kolejny rozpocząć pracy w tej samej dobie pracowniczej. W pozostałych przypadkach pracodawca może jedynie wprowadzić godzinną przerwę, która nie jest wliczana do czasu pracy i nie można jej wydłużyć .
Art. 139 „Kodeksu pracy” przewiduje możliwość zastosowania systemu przerywanego czasu pracy w uzasadnionych rodzajem pracy czy też jej organizacja przypadkach. Natomiast o tym czy dany rodzaj pracy czy też jej organizacja spełniają przesłanki do wprowadzenia przerywanego systemu czasu pracy decydują strony układu zbiorowego pracy albo pracodawca i zakładowa organizacja związkowa czy też sam pracodawca – jako podmiot wydający regulamin pracy czy też obwieszczenie o czasie pracy. Swobodna ocena zasadności wprowadzenia tego systemu jest jednak ograniczona. Przesłanki muszą być obiektywne i względnie trwałe .
Należy zwrócić uwagę, iż system przerywanego czasu pracy jest systemem pomocniczym i nie może występować samodzielnie. W art. 139 § 2 „Kodeksu pracy” wymienione zostały systemy, w ramach których nie można wprowadzić przerywanego czasu pracy. Należą do nich wszystkie systemy dopuszczające przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy ponad 8 godzin ( tj. systemy równoważnego czasu pracy, system skróconego tygodnia pracy, system pracy w ruchu ciągły, system pracy weekendowe) .
Przerywany system czasu pracy można zastosować jedynie według ustalonego z góry rozkładu czasu pracy. Dlatego tez taki rozkład powinien przewidywać nie tylko w jakich dniach i w jakim wymiarze świadczona będzie praca przez pracownika, ale także, w których dniach i w jakim wymiarze będzie korzystać z przerwy w pracy. Nie ma tez obowiązku planowania przerwy w każdym dniu okresu rozliczeniowego. Nie ma przeciwwskazań, aby przerwa w pracy była stosowana jedynie w niektórych dniach tego okresu, czy tez aby była różnej długości. Istotne bowiem jest, żeby planować dziennie wyłącznie jedną przerwę nie dłuższą niż 5 godzin. Nie można udzielić pracownikowi więcej jak jedna przerwę nawet jeśli łączny czas trwania tych przerw nie przekroczy limitu 5 godzin.

Autor: Malwina Grützmacher